Wednesday, April 30, 2014

தேவி ஜகாவின் கவிதை - 52 & 53 என் அம்மாச்சியின் கவிதைகள்

                                                   தாலாட்டு

                                       உன்னில் தனித்திறமை
                                       உண்டென்று தினம் உரைப்பேன்
                                       பாவைக்கு பாட்டில் திறமை
                                       பசி தீர்க்கத் தகப்பனுக்குத் தொழில் திறமை
                                       பாட்டனுக்குப் பொருள் சேர்க்கத் திறமை
                                       பசிபோக்கும் அருஞ்சுவை ஆக்க
                                       அன்னைக்குத் தனித் திறமை;
                                       அண்ணனுக்குத் தனித்திறமை
                                       ஆலையில் உற்பத்தியில்
                                       அஞ்சலைக்குத் தனித்திறமை;
                                       அழகிய தாலாட்டில்
                                       பாலகனே உனக்குப் பலதிறமை
                                       பார்த்தே அதில் உயர்ந்துவிடு
                                       பார்போற்ற வாழ்ந்திடுவாய் !   


                                                   தூய்மை
\
                         மனத்தூய்மை வேண்டுமென ஞானி விழைகின்றான்
                         மக்கள் உடல் தூய்மையினை மனம் விரும்பி ஏற்கும்
                         மகளிற் மனைத் தூய்மை செய்வதிலே
                         நாளும் செல்லுமே
                         மாந்தர் செயல் தூய்மை வேண்டுவது
                        அவர் தொழிலே
                         மாநிலத்தில் தூய்மை வேண்டுமெனத்
                         தெய்வம் கருதுவதால்
                         மதிக் கூர்மையுடனே
                         விண்வெளித் தூய்மை செய்திடுவோம்
                         மருந்தின்றி வாழ முதல் நீர்தூய்மை வேண்டும்
                         மனைச்சுற்றம் சூழல் தூய்மை நம்மவர் கையில்
                         மலைச்சாரல் பசும்காடும் தரும் தூயக்காற்றை
                         மதியுள்ளோர் எல்லாம் விரும்புவது தூய்மை
                         மனம் உவந்து நாமும் தூய்மை செய்வோம் வாரீர்!
                   

Tuesday, April 29, 2014

தேவி ஜகாவின் கவிதை - 51 என் அம்மாச்சியின் கவிதைகள்

                                                     இந்திரலோகம்

                                  மலகா இன்று இந்திரலோகம்
                                  மயக்கத்தில் நான் கூறவில்லை
                                  மனிதர் தம் துணையுடனே
                                  மலகாவில் உல்லாசம் பெற்றிடவே

                                  மலகாவும் ஐரோப்பாவில்
                                  மனங் கவரும் பூங்காவாம்
                                  மனிதரும் கடலாட
                                  மாந்தரெல்லாம் கடற்கரையில்
                                  மகிழந்தே வெப்பம் பெற
                                  மனம் மகிழ்ந்து வெயிலில்
                                  மல்லாந்தே படுத்திருக்க
                                  மற்றும்பலர் தோணியில் உலா வர
                                  கப்பல் தனில் தனவான்கள்
                                  காற்று வாங்கி உறங்கிய பின்
                                  காலார மலகாவில் நடந்தே
                                  கடைகண்ணி சென்றிடுவர்
                                  கட்டிளங் காளையரும் பல நாட்டார்
                                  கட்டியணைத்தே துணையுடன் நடமாடக்
                                  காணும் பெண்ணினம் மேற்கத்தியர்
                                  கண்ணுக்கு விருந்தாக பிக்குனியுடன்
                                  கண்டவர் யாரும் காணாது செல்ல
                                  கடைசிக் காலத்தே முதிய ஜோடி
                                  காணக்கிடைக்காத காட்சிகளைக்
                                  காணவிழைந்தே பவனிவந்தனரே;
                                  கடைகளுக்கு அங்கே குறைவில்லை
                                  கடைதோறும் வைரமணி
                                  காலார நடப்போரும் பெண்டிரும்
                                  கண்குளிரக் கண்ட பொருள் பல:
                                  கடல் கொடுத்த முத்துச்சரம்
                                  கலை கொடுத்த தோல் பொருள்;
                                  துணியிலான உடையோடு
                                  மணியிலான ஆபரணமும்
                                  வணிகரிடம்  வாங்கி வர
                                  வாணிபமும் பெருகியதே
                                  தெருவெல்லாம் மதுபானக்கடை
                                  தெரு முழுதும் தங்கும் விடுதி
                                  கடலெல்லாம் கப்பலாம்
                                  கப்பல் வடிவில் மாளிகையும் உண்டாம்.
                                  காண வந்து ஸ்பெயின் நாட்டு மலகாவைக்
                                  காலனற்ற இந்திரலோகமாகக்
                                  காட்டிய நிலை நினைவிலே
                                  காலமெல்லாம் நிழலாடுதே.
           
     

தேவி ஜகாவின் கவிதை - 50 என் அம்மாச்சியின் கவிதைகள்

                                                            கடற்கரை

                                      ஜனசமுத்திரம் நீக்க நிஜமுத்திரம் நோக்கி
                                      நடந்தன கால்கள்
                                     ஆசைதீர அலைத்தேவனின் ஆர்ப்பாட்டத்தில்
                                     லயித்தது நெஞ்சம்
                                     சமுத்திரத் தேவனுக்குத்தான்
                                     எத்துணை அலை மக்கள்?
                                     ஆர்ப்பரித்து அவையும் தாம்
                                     உரைப்பது
                                     தொன்றுணர்ந்தேன்
                                     மெய்ம்மறந்த நிலை விடுத்துத்
                                     தன்னிலை அடந்தவளை
                                     அருகே இளவட்டம் கஞ்சா அடிப்பதைக்
                                     காண் எண்றாள் என்மகள்;
                                     அந்தோ அதுவன்றே மானிடரே
                                     யான் கடற்கரையில் காணவந்தெனச்
                                     சற்று முன்னே செல்ல மேலைநாட்டிலும்
                                     மிஞ்சி தெருவிற்கு வந்த காதல்
                                     ரசா பாசம் கண்டு விரைந்து நடக்க
                                     ஒரு நிறுத்தந்தனில் முதிய கிழவர் பேச்சுக் கூட்டம்
                                     கடற்கரைக்கு அடைக்கலம் எத்துணைவகை என
                                     மனமும் வியந்து போகுது.  
                                     

தேவி ஜகாவின் கவிதை - 49 என் அம்மாச்சியின் கவிதைகள்

                                                  மாரி அம்மன் திருவிழா

                                         திருவிழா நன்னாளில்
                                         திருநீரு நெற்றியிலிட்டு
                                         திக்கெல்லாம்   திருமகளாய்--
                                         தீக்கும் வேய்யில் வரும்முன்னே
                                         தீம்பாவை ய்    மகளீரெல்லாம்
                                        ஆகோ அம்மாகோ என
                                        அம்மனையே   வேண்டி நின்று
                                        அமராவதி  நீர்   அதனை
                                        அள்ளிச்சென்றார்  குடம்தனிலே                                                                                                 அள்ளி முடித்தக்  கூந்தலிலும்
                                        அள்ளிச் சொருகிய சேலையிலும்
                                        அமராவதி நீர் சொட்ட
                                        அற்புதமாய் நீர்க்குடம் ஆட
                                        ஆரணங்கும் கூடி அங்கே
                                        அம்மனை மாரி தாயென
                                        அனுதினமும் நீராட்ட
                                        அம்மனுக்குத் தீச்சட்டி பலவாறு
                                        அலகு குத்திப் பலவாறு
                                        கூட்டமாய்ப் பலர் வருவார் அங்கே
                                        மாரி அம்மன் மனம் குளிர
                                        மாரியாத்தா கோயிலெங்கும்
                                        மாரிபொழிந்த நீர்போல
                                        மாரிகுளிர வேப்பிலையும்
                                        மாரிக்காக உருவாரங்களும்
                                        மாரியம்மா கண்திறக்கக் கண்ணடக்கம்
                                        மாரிக்காக உப்பும்  மிளகும்
                                        மாரிமாரி வழங்கிடவே
                                        மாரிக்காக முளைப்பாரி
                                        மாரிமாரி வருகுதம்மா.
                                        தெருவெங்கும் மக்கள் கூட்டம்
                                        தெருவெங்கும் திருக்கோலம்
                                        தெருவெங்கும் மாவிளக்கு
                                        தெருவெல்லாம் ஒயிலாட்டம்
                                        கரகாட்டம் உண்டங்கே கரூரில்
                                        காவடியாட்டம் பலவாறு
                                        கணக்கின்றிப் பூச்சொறிதல்
                                        ஒயிலாட்டம் மயிலாட்டம்
                                        புலியாட்டம் சிலம்பாட்டம்
                                        பூவானம் வானத்தில்
                                       அபிஷேக ஆராதனை
                                       ஆனபின் அம்மனக்கு
                                       அந்தியிலே பல்லக்கு
\                                      ஆலயத்தில் புறப்பாடு
                                       ஆனந்தத் தரிசனமாம்
                                       ஆனந்தக் பரவசமாய்
                                       ஆனந்தக் கண்காட்சி
                                       ஆனந்த வெள்ளத்திலே
                                       ஆழ்ந்ததே மக்கள் மனம்.
                                                     
         

தேவி ஜகா கவிதை - 48 என் அம்மாச்சியின் கவிதைகள்

                                                              கரூர்
                                   
                          ஆலைவைத்த பூமி கரூர் நெசவு செய்யும் பூமி எனவே
                          பாவு ஓட ஓடும் பல பெண்கள் நிழலாடப்
                          பால்கொடுக்கும் பசுவிற்குப்
                          பச்சைப் பசும்புல் சத்தாகவே
                          பாவையரும் அவ் ஊரில்
                          கட்டாகத் தலைமேலே
                          பச்சைப் புல் சுமப்பர்
                          பால் சொறிந்து தானக ஆவினமும்
                          அபிஷேகம் செய்த லிங்கமுமே
                          பார் புகழும் சோழ மன்னர் மனம் வைக்க
                          பசுபதி ஈஸ்வரன் கோயிலாகக்
                          கோயில் கொண்ட கரூராரும் தனிச் சன்னதியில்
                          கொலுவிருக்க
                          கோபுரத்தைப் படைத்த சிற்பி
                          மானுட பிரசவிப்பைச்
                          சித்திரிக்க கோபுரத்தில் மானிடப் பிறப்பைப்
                          பதிய வைத்த மன்னரையும்
                          எண்ணி மனம் வியக்குதே  
          
                                    

தேவி ஜகாவின் கவிதை - 47 என் அம்மாச்சியின் கவிதைகள்

                                              தேவியின் மண்வாசனை

                               சின்ன ஊரில் தோன்றி உலகெங்கும் பரந்துள்ள
                               கருர் மக்களுக்கு வாழ்வை உணர்த்திட்ட
                               சித்தனான கரூர் தேவன் வாழ்ந்த கரூர் பூமியிலே
                               சின்னப் பெண்ணாய்ச் சுற்றி வந்த
                               பள்ளி நாள்கள் நிழலாட
                               பெண் பிறந்தால் ஒப்பாரி வைத்து
                               அழும் பெண்களிடையே
                               பெண்ணாகப் பிறத்தலே புண்ணியம் எனக் கருதி
                               புதுத்தெருவில் நாலவது படித்துப் பத்து வயதில்
                               புதிதாக முனிசிபல் பெரிய பள்ளி சென்ற போது
                               ஆறாவதை எட்டி ஐந்தாவதை விட்டு
                               அவசரமாய் ஆறாவதில் சேர்த்திட்டார் தேர்வு வைத்தே
                               பள்ளிக்குச்சென்று சுமையாகப்
                               புத்தகத்தைப் படித்தென்ன 
                               பாராளவா போகிறாள் என பேசும் மக்களங்கே
                               பார்ப்பவரும் நினைப்பவரும் எந்தனுக்கு என் செய்வர்
                               என்றெண்ணி குமுதாவும் கமலாவும் தோழிகளாம்
                               கல்லூரியில் கால்வைக்க
                               பதினாலு வயதினிலே தனிஉரிமை பெற்றே ரயிலேரி
                               திருச்சியிலே விடுதி தங்கிப் படித்திட்டேன்
                              ஆசைப்பட்டு நெஞ்சு விடுதி செல்லும்போது
                              ஆளில்லாக் காட்டிற்கு அனுப்பிய
                              உயிர்போல ஆடிப்போயிற்று
                              ஆனாலும் கல்வி கற்க விளைந்த
                              விழைந்த நெஞ்சம் வென்றுவிட்டதே
                              ஆளானபின்னும் பொருளாதாரம் கற்றுப்
                              பட்டம் பெற்றதை எண்ணி
                              மனம் மகிழ்ந்து போகுது..      
                               
                                                                       

Monday, April 28, 2014

தேவி ஜகாவின் கவிதை - 45 & 46 என் அம்மாச்சியின் கவிதைகள்

                                                    வண்ண மலர்

                                         வண்ண மலரே வண்ண மலரே
                                         உலக அழகெலாம் ஒன்றாய் கூட்டி
                                         வந்த மலரே வண்ணத்துப் பூச்சியையும் மிஞ்சும்
                                         வண்ணம் பலவுடன் வந்த மலரே
                                         சின்ன மலரே சின்ன மலரே
                                         தேன்சிந்தும் சின்ன மலரே
                                         பூத்தாய் மலர் மொட்டு விரிய
                                         வெகுநேரம் காத்திருந்தேன்
                                         பூத்த மலரே மணம்பரப்பும் புதுமலரே-உன்
                                        அழகிற்கும் உண்டோ தரணியில் எதிர் அழகு?
                                        அழகு மலரே அழகு மலரே
                                        பூமித்தாயை
                                        அலங்கரிக்கும் மலரே\
                                        ஆரணங்கும் விரும்பும் மலரே
                                        ஆடவர் மயங்கும் மலரே.


                                                     மாம்பழம்

                                         மாம் பழமிது மாம்பழம்
                                         மனம் கவர்ந்த மாம்பழம்
                                         மனிதர் எங்கும் வெயிலில்
                                         மனம் தவித்து வேர்வையில்
                                         வாடும் போதும் அவர் மனம்
                                         வாழ்த்த வந்த மாம்பழம்.

                                         வாழ்நாளில் ஐம்பதாண்டுக்கும்
                                         வாயில் சுவை உணரவே
                                         வாங்கித் தின்னப் பலவகைகள்
                                         வாசலில் வந்து நிற்குமே
                                         வசந்த காலம் முடிந்ததும்
                                         வந்த சுகம் முடிந்து போகுமே
                                         வரும் அடுத்த கோடையில் என
                                         வரும்வரை மனம் ஏங்குமே!      
                                   

தேவி ஜகாவின் கவிதை - 43 & 44 என் அம்மாச்சியின் கவிதைகள்

                                                   மனிதர்கள் பலவகை

                                     அடுத்த வேளை உணவைத்தேடும்
                                     மனிதனும் உண்டு,
                                     அடுத்தவர் பணப்பை பறிக்கும்
                                     மனிதரும் உண் டு
                                     அதே வேளையில் பணத்திற்காக
                                     நாளும் உழைப்பவரும்
                                     புகழைத்தேடி செல்பவரும்
                                     போகத்தை தேடி ஓடுபவரும்
                                     மோகத்தை தேடி ஓடுபவரும் பலர்;
                                     சோகமாய்ச் சோம்பித்திரிபவரும்
                                     ஆடிக் கூத்தடிப்பவரும்
                                     ஆன்மீகம் பேசி வாழ்பவரும் சிலர்
                                     முடிவில் மூச்சடங்கிப்போய்-யாவரும்
                                     முன்னோர் சென்ற இடம் போய்ச் சேருவரே


                                                      மழலைச் செல்வம் 

                                      குழந்தைச் செல்வ மலர்ச்சிரிப்பில்
                                      குளிர்ந்து உள்ளம் மலர்ந்துவிடும்
                                      குளிர்ச்சியான பார்வையிலே
                                      குளிர்ந்த நெஞ்சம் உவந்திருக்கும்
                            
                                       தத்தி வரும் நடைகண்டே
                                       தளிர் நடையும் விரைவாகும்
                                       தனித்தன்மை நீங்கிவிடும்
                                       தனித்த சுகம் கூடிவிடும்

                                       குழந்தைச் செல்வ மழலையிலே
                                       குவிந்த செல்வமென மனம் மகிழும்
                                       குறைதீர்க்க வந்த பிள்ளை
                                       குமிழ்ச் சிரிப்பில் வந்த கிள்ளை.          

தேவி ஜகாவின் கவிதை - 42 என் அம்மாச்சியின் கவிதைகள்

                                                   ஆயிரங்காலத்துப்  பயிர்


                                               மணச்செய்தி  கூறவந்தான் 
                                               மைந்தனின் மைந்தன்
                                               மனமார வாழ்த்துகிறாள்
                                               மங்கையவள் மாதரசி
                                               “பல்லாண்டு பல்லாண்டு
                                               பயிராக ஆயிரம் ஆண்டு
                                               வாழி வாழி வாழியவே
                                               அம்மையை வண்ங்கிய
                                              ஆண்மகன் எழுந்துனின்று
                                              ஆயிரம் காலமெனில்
                                              ஆகுமோ சாத்தியம் என்று வினவ
                                              “வாழ்ந்திட்டால் வையத்தில்
                                              வாழ்வாங்கு வாழ்ந்திடவே
                                              வளர்ந்துவிடும் உம் வம்சம்
                                              வருங்கால உம் மக்களெல்லாம்
                                              வந்திடுவர் உன் வடிவில்
                                              வாராரோ உன் பெருமையுடன்
                                              வந்திடுவர் உன் திறமையுடன்
                                              ஆயிரம் உண்டு உன் வழியில்
                                              ஆடவனும் வணங்கி நின்றான் மகிழ்வோடு.
                                                

தேவி ஜகாவின் கவிதை - 40 & 41 என் அம்மச்சியின் கவிதைகள்

                                                            அன்னை

                                                    அன்னையே  வாழி!
                                                     உன் உதிரத்தில் உதித்தோம் யாம்;
                                                    அன்பு மழையே வாழி
                                                    உன் அன்பில் வளர்ந்தோம் யாம்;
                                                    அன்னையே துதிக்கின்றாள்
                                                    தெய்வத்தைத் தவறாது!
                                                    அனுதினமும் தம் மகவைக் காக்கவே
                                                    கருத்தோடு மறவாது
                                                    அன்னையே உன்னையே
                                                     வண்ங்குகிறேன் நான் .



                                                             அந்திசாயுதே

                                                  கதிரவனும் மறைய - பகற்
                                                  காலம் ச்ற்று அகல
                                                  கடற் காற்று வந்து
                                                  கதிரவனை அனுப்பி வைத்ததே
                                                  அந்தி வந்து சூழ
                                                  அத் தினமும் தேய
                                                  மாலைப் பொழுது மங்கே
                                                  மலர்ந்து விட்டதே
                                                  பறவையினம் பாட்டிசைக்க
                                                  பறந்து கூடு சேரப்
                                                  பரந்த சோலை முழுதும்
                                                  பறவைக் குரல் ஒலிக்குதே
                                                  பறவைப் பண் கேட்டுப்
                                                  பறவையினப் பாட்டில்
                                                  பரவசமடைந்த நாம்
                                                  பறந்து செல்வோமா ?            
                       
                                                 

தேவி ஜகாவின் கவிதை - 38 & 39 என் அம்மச்சியின் கவிதைகள்

                                                               தேசி

                                                   தேசி நம்ம தேசி
                                                   தேசி யன்றேல் விதேசி - அங்குத்
                                                   தேசி யுண்டு பலபேர்
                                                   தேசி முகத்தில் பொலிவு
                                                   தேசி தேசம் விடினும்
                                                   தேசி நேசம் உண்டு;
                                                   தேசி உலகில் பரவ
                                                   தேசி நேசம் பரவும்
                                                   தேசி நாட்டின் செல்வம்
                                                   தேசி சேர்ப்பான் என்றும்


                                                         எங்க  பாப்பா 

                                                 அன்னப் பறவையது
                                                 ஆசைக் கிளியது
                                                 அருமை மழலையது
                                                 ஆடும் பொம்மையது
                                                 அழகுக் கோயில் அது
                                                 ஆண்டவன் கொடுத்தது
                                                 அன்பைப் பொழிவது
                                                 அமுதமாம் வாழ்வில் அது
                                                 அழகுச் சேர்ப்பது அது
                                                 அதுவே எங்க அனுஷா.                                                              

தேவி ஜகாவின் கவிதை - 36 & 37 என் அம்மச்சியின் கவிதைகள்

                                                      இனிய மகவு

                                       நன் மக்களை பெற்றிடவே
                                       நாளும் அன்னை தன்னலம் காத்து
                                       நாளும் நல்லெண்ணமுமாய்
                                       நல்ல பல இசை கேட்டே
                                       நாளொரு மேனியும் பொழுதுமாய்
                                       நன்கு பிள்ளை வளர நல்லுண வுண்டு
                                       நற்பண்போடு வாழ்த்திடவே
                                       நலம் காக்கவேண்டும் பூ உலகில்
                                       நல்ல மகவை வயிற்றில் சுமந்து
                                       நல்ல ஒரு நன்னாளில்
                                       பெற்று  விட்ட பெருமகிழ்வாய்
                                       பெற்ற மகவைப் பேணிக்காத்துப்
                                       பெற்றுவிட்ட செல்வமேபோல்
                                       பெற்ற மகவைக் கண்மணிபோலே
                                       பெற்ற மகவைப் பேணி வர - மக்கள்
                                       பெறுவர் உயர்  கல்விதனை;
                                       பெற்றிடுவர் நற்குணமும் - அவர்
                                       பெற்ற பின்பு உடல் நலமும்
                                       பெற்ற குடி போற்றிடவே
                                       பெற்ற நாடும் நலம்பெரும் இது உறுதி.


                                                            எதிர்பார்ப்பு

                                        எதிர்பார்ப்பு குழந்தையிடம் ஏராளம்
                                        எதிர்பார்த்தேன் அவன் கற்றறிய பலவாறு
                                        எதிர்பார்த்தான் பலவாறு உன்னிடமே
                                        எதிர்பார்த்தே ஏமாறும் உலகமிது
                                        எதிர்பார்ப்பு இன்றேல் சுகமாகும்
                                        எதிர்பார்த்துக் கிட்டாவிடில் சுமையாகும் !
                                         
 
                              

Sunday, April 27, 2014

தேவி ஜகாவின் கவிதை - 34 & 35 என் அம்மச்சியின் கவிதைகள்

                                                    கவிநயம்
           
                                    கவிதையே உனைப் படிக்கப் படிக்கத்தான்
                                    கவிஞனின் கவி நயம் புரியுது
                                    கவிதை படைப்பது எழில் - அதில்
                                    கருவைப்படைப்பவை அறிவமுது
                                    கவிதைப் படைப்பை பருகுபவனும்
                                    கவிதைப் படைத்தவன் பெற்றதும் ஒன்றே
                                    கவிதை தந்த ஒன்றே - அது
                                    கவி பெற்ற மகிழ்வே
                                    கவிஞனின் மனநிறைவே- அதைக்
                                    கற்றவன் பெற்றதும் அதுவே!



                                                     கணபதி
                                     
                                         யானை முகத்தோனே
                                         யான் துதிக்கும் ஐங்கரனே
                                         யாதுமாகி மூலப் பொருளுமானாய்
                                         யாவற்றையும் காத்தருள் புரிவாய்
                                         யான் நானாக வாழ ஒரு வழி சொல்
                                         யான் பெறும் சிக்கல்களை
                                         யாதும் இ்ன்றி தீர்ப்பவனே
                                         யார் எதுக் கேட்பினும்
                                         யாவையும் தருபவனே
                                         யாரும் வணங்கி உம்மை
                                         யாவையும் பெற அருள்செய் !

Saturday, April 26, 2014

தேவி ஜகாவின் கவிதை - 33 என் அம்மாச்சியின் கவிதைகள்

                                                  கண்மணியே !

                                     கண்மணியே கண்மணியே
                                     காணவந்தாய் வையகத்தைக்
                                     கண்மணியே இவ் உலகில்
                                     வாழவந்தாய் பெண்மணியாய்
                                     கண்முன்னே உயர்ந்தோராய்
                                     வாழும்பல நரிகள் உண்டு
                                     கண்கொண்டு பார்த்ததுண்டு
                                     கயவர் வீசும் வலையினையும்
                                     கண்டபின்பும் எதிர்த்திட்டே
                                     வாழும்பல நிலையும் உண்டு
                                     கண்மணியே இவ் உலகம்
                                     கற்கள்நிறை பாதையம்மா
                                     கண்ணுற்றே வீரமதை
                                     நிறுத்து மனம் உரமாயின்
                                     கண்கலங்கா மங்கையாக
                                     வாழ வழி வகுத்துவிடு
                                     கண்டிடுவாய் வென்றிடுவாய்
                                     வாழ்வு என்றும் உன் வயமாகும்
                                     கண்குளிரக் கண்டுவிடு
                                     வாழ்வு என்றும் சுவையாகும்.    

தேவி ஜகாவின் கவிதை - 32 என் அம்மாச்சியின் கவிதைகள்

                                                    கடவுள் எங்கே ?

                                     நம்பிக்கைத்துளி கடவுள்
                                     நம்மில் இருப்பவன் கடவுள்
                                     நடத்திச் செல்பவன் கடவுள்
                                     நற்செய்தி கூறுபவன் கடவுள்
                                     நமக்கு வேண்டும் கடவுள்
                                     நல்லறிவு புகட்டக் கடவுள்
                                     நங்கு வாழக் கடவுள்

                                     எம்மதமும் சொல்லும் கடவுள்
                                     எதிலும் போதனை ஒன்றே
                                     எல்லாரிடமும் விரும்புவது பண்பு
                                     என்றே கூறும் மதமும்
                                     எங்கும் நிறைந்த கடவுள்
                                     என்றும் காப்பார் நம்மை
                                     என்றே நம்பி நாமும்
                                     என்றும் வாழ்வோம் நலமே !

தேவி ஜகாவின் கவிதை - 31 என் அம்மாச்சியின் கவிதைகள்

                                                 இச்சைக் கிளியே

                                    பச்சைக் கிளியே பச்சைக்கிளியே
                                    உன் சிறகை விரித்தே மனம் கவர்ந்தாய்
                                    பச்சை மரத்தில் இச்சைக்கிளியே
                                    சிவந்த மூக்குப் பச்சைக்கிளியே
                                    மனத்துக்குகந்த கிளியே
                                    கொத்தித்தின்னும் பழங்களையே
                                    அழகாய்க் கொய்யக்கண்டேன் - அதனையே
                                    கொத்தாய் தருவேன்
                                    என்னிடம் வா நீ என்னிடம் வா!
                                    கொய்யாப் பழத்தின் சுவைதனியே
                                    அதை உண்டு மகிழும் அழகைக் கண்டேன் - இங்குக்
                                    கொய்யாமல் விட்ட கனியும் உண்டு
                                    அதனினும் இனிக்கும் உன் சொல்லும் உண்டு.
                                    இச்சைபோல் திரியும் பச்சைக்கிளியே
                                    இசைந்து இசைந்து நான் உனைப்பாட - என்
                                    இச்சைக்க்ணங்கி நீ என்னிடம் வா -
                                    என்னிடம் வா நீ என்னிடம் வா !
                                    சொன்னதைச் சொல்லும் கிளிப்பிள்ளையாய்
                                    நீ சொன்ன சொல் காதில் இனித்து நிற்க
                                    நான் சொன்னதைக் கற்க
                                    என்னிடம்  வா  நீ  என்னிடம் வா!
                                        

தேவி ஜகாவின் கவிதை - 29 & 30 என் அம்மாச்சியின் கவிதைகள்

                                                     மாறத முடிவு


                          மாமரத்துக் குயில் கூவக் கேட்க நினைத்தான்    
                          மாமயிலாள் துணை நின்று வாழ நினைத்தான்
                          மாறாது பெற்ற பிள்ளையைக் காக்க நினைத்தான்
                          மாயையான நோய் வந்து அவன் உடலை வாட்ட
                          மாறாகக் காலன் வந்து தாக்க நினைத்தான்
                          மாயவன் வந்து நின்று கொண்டு செல்லவே
                          மாறாத அவன் முடிவைக் கண்ட சுற்றத்தார்
                          மாறாது அறைகூவி அழுது ஓய்ந்தனர்
                          மாறாது என்றும் அவர் நினைவில் வாழ்கிறான்.



                                                        முகமலர்ச்சி

                          நீ யாரென்று உனை நோக்க நான் அறிவேன்
                          நீ வாழ்ந்த வாழ்வின் சுமையும் தியாகமுமே
                          தானாகத் தெரியுதே உன் முகத்தெளிவிலே
                          கொடுத்துக் கொடுத்தே இன்புற்ற உன்மனம்
                          கொடுத்த புன்னகை தந்த உன் முகப்பொலிவது
                          தான் பெற்றபேறு பெருக இவ்வையகம் எனத்
                          தான் பெற்றதை வாரிக்கொடுத்த நல்மனமே
                          தான் பெற்ற சுகம் அதுவே என்றுணருமே    
                          

Thursday, April 24, 2014

தேவி ஜகாவின் கவிதை - 27 & 28 என் அம்மாச்சியின் கவிதைகள்

                                                                      நீர்


                                                   நீரின்றி அமையாது உலகு
                                                   நீயறிவாய் வள்ளுவன் வாக்கு
                                                   நீரின் பெருமை கூறிய
                                                   நீதி நூல் வள்ளுவ மாகும்
                                                   நீ அறிய உலகம் உள்ளளவும்
                                                   நீரின்றேல் கோடை கொடுமையாகும்
                                                   நீரின்றி உயிர் நீங்கிவிடும்
                                                   நீர் கண்ட பயிர் உயர்ந்துவிடும்
                                                   நீருடன் வையகம் நிலைத்துவிடும்.


                                                              மனமாற்றம்


                                                  மனமே நீ அமைதி கொள்
                                                  மனமே நீ நிறைவு கோள்
                                                  மனமே நீ மகிழ்ந்திரு
                                                  மனமே நீ பிறரைப் போற்று
                                                  மனமே நீ உற்சாகப்படு
                                                  மனமே நீ உற்சாகப்படுத்து
                                                  மனமே நீ தான் நான்.

Wednesday, April 23, 2014

தேவி ஜகாவின் கவிதை - 25 & 26 என் அம்மாச்சியின் கவிதைகள்

                                                  நடப்பவை நலமே


                             பண்ணிய காரியம் யாவும்  வாழ்வில் பல படிகளாம்
                             பண்போடு வாழக் கசப்பான அனுபவம் நம் காலில்
                             தைத்தவை பல முட்கள் என அகற்றிவிடு
                             கண்கொண்டு யாவையும் கண்டு கொண்டபின்னே
                             எண்ணத்தில் நிறுத்தியதைத் திருத்தியபின்னே
                             நடப்பவை யாவும் நலமே என்று அடி எடுத்திடவே
                             நடக்கப்போவதும் நன்மையே நல்மனமே நம்பு.
                             செயலிலும் தூய்மையைக் கலந்துவிட்ட
                             பின்னே துன்பமேது?
                             செப்புவதும் செவ்வனே உண்மையே உய்யவே
                             சென்ற இடமெல்லாம் உன் புகழ் ஓங்கவே
                             சென்ற பாதையை எண்ணி மனம் மகிழுமே.




                                                                 நான்

                                                நான் யார் என்றே
                                                நான் என்னை வினவ
                                                நான் ஓர் உயிர்
                                                நான் ஓர் உருவம்
                                                நான் ஒரு பெண்
                                                நான் ஒரு மகள்
                                                நான் ஒரு மனையாள்
                                                நான் ஒரு தாய்
                                                நான் ஒரு மூதாட்டி
                                                நான் தன்னைவிட்டகல
                                                நான் அங்கே உயர்ந்தேன்.                                                                                                                  

தேவி ஜகாவின் கவிதை - 23 & 24 என் அமாச்சியின் கவிதைகள்

                                                    பொழுது புலர்ந்தது

                              பொழுது புலர்ந்தது இயற்கையின் விழிப்பால்
                              பொழுது புலர்ந்தது கதிரவன் வரவால்
                              பொழுது புலர்ந்தது உயிரினத்து உணர்வால்
                              பொழுது புலர்ந்தது புள்ளினம் புறப்பட,
                              பொழுது புலர்ந்தது சிறுவர் பயின்றிட,
                              பொழுது புலர்ந்தது உழைப்பவர் உழைத்திட,
                              பொழுது புலர்ந்தது மலர்கள் மலர்ந்திட,
                              பொழுது புலர்ந்தது சுவைத்து உண்டிட
                              பொழுது புலர்ந்தது கற்பவர் கற்றிட
                              பொழுது புலர்ந்தது உலகம் உய்ந்திட
                              பொழுது புலர்ந்த்து உயிர்கள் உயர்ந்திட
                              பொழுது புலர்ந்த்து உலகை அறிந்திட
                              பொழுது புலர்ந்தது விழித்தெழு இனியவளே.



                                                    புதுவாழ்வு

                                             பொழுது விடிந்தது
                                             பொற் கிரணம் இருளகற்ற
                                             பொன்னான   வேளையது
                                             பொறுப்பாகப் பணிபுரிய
                                             பொருள் தேடிப் புறப்படவே
                                           
                                              புள்ளினம் துயிலெழ
                                              புது இரையைத் தேடிவர
                                              புத்துணர்வு பெற்ற மக்கள்
                                              புதிதான வேகத்தில்
                                              புறப்பட்டுச் செயலாற்ற
                                              புது வாழ்வு பிறந்ததம்மா     

தேவி ஜகாவின் கவிதை - 21 & 22 என் அம்மாச்சியின் கவிதைகள்

                                                    சிங்காரச் சென்னை

                                              சிங்காரச் சென்னை இது
                                              சிலகாலம் சென்று பார்கையிலே
                                              செல்லாத பாதை இது எனச்
                                              சென்றவர் மனம் தடுமாற
                                              செப்பனிட்டார் பல பலவிதமாய்
                                              சென்றிடவே  தண்டவாள பாலமுமாய்
                                              மாறியதே சென்னை மாநகரமும்
                                              மாறியது சிங்கப்பூர் உதவியுடன்
                                              மாறியது சென்னை தூய்மையாக
                                              மாறியது மக்கள் வாழ்க்கைத்தரம்.




                                                        பெண் தெய்வம்

                                              பெண்ணுக்கு விடுதலை தந்தது உலகு
                                              பெண் ஆணுக்குச் சமமென்பது உறுதி
                                              பெண்ணே நீ மண்ணுலகில் உயர்ந்தவள்
                                              பெண்ணுக்கு மறுமணம் செய்தபோதிலும்
                                              பெண்ணவள் தாய்மனம் ஆறுதல் கண்டதில்லையே
                                              பெண்ணவள் பெற்ற பிள்ளையை நினைத்தே
                                              பெண் வாழ் நாளில் மருங்குவதுபோல
                                              பெண்பெற்ற மகவும் தாயின்றித் தவிக்கும்
                                              பெண் வாழவைக்கும் தெய்வமாவதால்
                                              பெண்ணுக்கு உயரிடம் தாய்மை எனப்படும்.
                                       
                                                

தேவி ஜகாவின் கவிதை - 19 & 20 என் அம்மாச்சியின் கவிதைகள்

                                                       தன் நிறைவு
\
                                           தன் நிறைவைப் பணம் தருவதில்லை
                                           தன் நிறைவைக் கல்வி அருளவில்லை
                                           தன் நிறைவை மக்கள் அளிக்கவில்லை
                                           தன் நிறைவை மனம் பெற வேண்டும்
                                           தன் நிறைவு வாழ வழிவகுக்கும்
                                           தன் நிறைவு மன மகிழ்வைத்தரும்
                                           தன் நிறைவு ஆத்ம நலம் தருமே




\                                                         சிற்றூர்

                                           நாணிச்சிலிர்க்கும் பயிரைக்கண்டேன்
                                           நான் அங்கு உழைப்பைக் கண்டேன்
                                           நாரைக்கூட்டம் பறக்கக் கண்டேன்
                                           நாலாவிதப் பயிரைக் கண்டேன்

                                           தென்னந் தோப்பில் குலையைக் கண்டேன்
                                           தெவிட்டாத சுகம் தரும் நதியைக் கண்டேன்
                                           தென்றல் அலைக்கும் மரங்கள் கண்டேன்
                                           தெம்மாங்கு பாடும் உழவர் கண்டேன்

                                           அல்லிக்குளம் பல அங்குக் கண்டேன்
                                           அங்கு நீந்தும் வாத்தினம் கண்டேன்
                                           ஆரணங்கு பலரும் நீர் சுமக்கக் கண்டேன்
                                           கோயில்குளம் பல ஊரெங்கும் கண்டேன்

                                            கோடைக்காலம்தனில் நுங்குக் குவியல் கண்டேன்
                                            நகரத்து வேகம் அறியா வாணிபம் கண்டேன்
                                            நவில்பவர் வாயில் தமிழைக்கேட்டேன்
                                            நலிந்து போகாத பண்பைக் கண்டேன்

                                            நல்ல தமிழ்ச் சொல்லைக்கேட்டேன்
                                            உழைக்கும் மக்களின் ஊக்கம் கண்டேன்
                                            உற்றார் பலரை விரும்புதல் கண்டேன்
                                            உண்மை உழைப்பின் வாழ்வைக் கண்டேன்\
                                            உண்மையில் நாடு சிற்றூரில் வாழ்தல் கண்டேன்